Sonia Cardunets García

Sonia Cardunets García (Madrid, 1965)

Licenciada en Sociología por la Universidad Complutense de Madrid, no fue hasta 1993 cuando las circunstancias de la vida le brindaron la posibilidad de descubrir y dedicarse en exclusiva a lo que se convirtió en su pasión y mejor forma de expresión: la escultura.

De formación autodidacta, de 1993 a 1997 cursó estudios e investigación sobre distintos materiales y técnicas en el Taller de Arte Kroom de Madrid, entonces dirigido e impartido por la escultora María Luisa Campoy con quien también colaboró como ayudante. Pronto empezó a expresar y a desarrollar sus propios mundos, y en 1997 realizó su primera exposición en Burdeos, Francia. Desde entonces ha realizado numerosas exposiciones en Galerías de Arte y Centros Públicos, así como participado en Ferias de Arte Contemporáneo nacional e internacional, tanto en España como en Francia, EE. UU., Holanda, Bélgica, Italia, Alemania, Suiza y Luxemburgo.

Desde 1999 reside alejada de la ciudad en su vida diaria y creativa, y conectada con la naturaleza que es para ella una gran fuente de inspiración.

Hay tres conceptos principales que caracterizan sus esculturas y que en muchas ocasiones podría decirse que se fusionan o complementan entre sí: las Actitudes, la Música, y el Halo de los libros tan presentes siempre en sus creaciones.

 

Licenciada en Socioloxía pola Universidade Complutense de Madrid, non foi ata 1993 cando as circunstancias da vida lle brindaron a posibilidade de descubrir e dedicarse en exclusiva ao que se converteu na súa paixón e mellor forma de expresión: a escultura.

 

De formación autodidacta, de 1993 a 1997 cursou estudos e investigación sobre distintos materiais e técnicas no Taller de Arte Kroom de Madrid, entón dirixido e impartido pola escultora María Luisa Campoy, con quen tamén colaborou como axudante. Pronto empezou a expresar e a desenvolver os seus propios mundos e, en 1997, realizou a súa primeira exposición en Burdeos, Francia. Dende entón ten feito numerosas exposicións en Galerías de Arte e Centros Públicos, e participado en Feiras de Arte Contemporánea nacional e internacional, tanto en España coma en Francia, EEUU, Holanda, Bélxica, Italia, Alemaña, Suíza y Luxemburgo.

Dende 1999 reside afastada da cidade na súa vida diaria e creativa, conectada coa natureza, que é para ela unha gran fonte de inspiración.

Hai tres conceptos principais que caracterizan as súas esculturas e que, en moitas ocasión, podería dicirse que se fusionan ou complementan entre si: as Actitudes, a  Música e o Halo dos libros, tan presentes sempre nas súas creacións.

 

“Aurora” (2004)

Bronce

50x42x36 cm

 

RESEÑA DE LA ESCULTORA SOBRE SU OBRA

Aurora es expresividad dentro de una estructura imaginada, un cuerpo libre donde prevalece lo esquemático. Con líneas estilizadas, sobre una peana de hierro en forma de cubo que la levanta del suelo para darle así más aire y sensación de volatilidad, dinamismo y movimiento en la intención de expresar la actitud de recibir al amanecer, a la aurora y también el desperezamiento y el despertar. Con los pies en actitud de marcha para comenzar el día. Sus brazos, equilibrando la figura en posición y movimiento para recibir al amanecer con el brazo derecho girado y esquinando hacia el brazo izquierdo que está estirado. El gesto de su cara, plácido, desperezando, con su melena al aire para recibir la suave brisa de la mañana. Bronce rotundo pero  sutil en su sensación última. Suave al tacto pero sin perder las texturas tanto de las herramientas utilizadas como de las propias huellas de las manos de quien la creó.”

 

COMENTARIO DA ESCULTORA

Aurora é expresividade dentro dunha estrutura imaxinada, un corpo libre onde prevalece o esquemático. Con liñas estilizadas, sobre unha peaña de ferro en forma de cubo que a levanta do chan para lle dar así máis aire e sensación de volatilidade, dinamismo e movemento na intención de expresar a actitude de recibir ao amencer, á aurora e tamén ao espreguizarse e ó acordar. Cos pés en actitude de marcha para comezar o día. Os seus brazos, equilibrando a figura en posición e movemento para recibir ao amencer co brazo dereito xirado e esquinando cara o brazo esquerdo que está estirado. O xesto da súa cara, plácido, esperto, coa súa melena ao aire para recibir a suave brisa da mañá. Bronce rotundo pero sutil na súa sensación última. Suave ao tacto mais sen perder as texturas tanto das ferramentas empregadas coma das propias pegadas das mans de quen a creou”

Compartir en: